Op zondag 2 februari lezen we uit Johannes 4, 5-42: de ontmoeting van Jezus met de Samaritaanse vrouw.

Een sterke vrouw, wie zal haar vinden? Het is twaalf uur, het heetst van de dag. Jezus zinkt vermoeid neer bij een put. Zijn leerlingen zijn boodschappen gaan doen en hij heeft dorst. Hier begint ons verhaal. Maar voor het verhaal begint, is er al een heleboel gebeurd. Dingen die ons verhaal nog meer context, nog meer lading geven. Want hoe komt Jezus daar eigenlijk terecht, bij die put? We lazen het niet, maar het staat er wel: Jezus is op weg van Judea naar Galilea. Zijn succesverhaal werd namelijk bekend bij de farizeeën: "Men had hen verteld dat Jezus meer leerlingen maakte en meer mensen doopte dan Johannes". Johannes moest die acties met de dood bekopen, dus Jezus maakt zich wijselijk uit de voeten. Zijn reis voert door Samaria. Samaritanen zijn ook joden, maar vrijzinnig en niet zo recht in de leer. Wrok en wrevel heersen al eeuwen tussen beide volken, en dus kiezen joden die op reis zijn naar het noorden in de regel een andere route dan door Samaria. Jezus niet.

Jezus heeft een bijzondere ontmoeting met de Samaritaanse vrouw. Zij gelooft hem, omdat ze weet dat het waar is. Omdat ze voelt dat ze zojuist zélf een bron van levend water is geworden. Ze laat haar kruik staan: haar dorst is gelest, water uit de put heeft ze niet meer nodig - en ze haast zich terug naar de stad om iedereen die het horen wil van haar ervaring te vertellen. Ze bekeert zich - letterlijk: ze vindt inspiratie en keert terug om die te delen. Veel mensen zijn onder de indruk van wat ze vertelt, zij willen Jezus ook ontmoeten. En zo leidt een vrouw haar volk - niet één man, maar vele mensen - terug naar de bron. Een sterke vrouw, wie zal haar vinden? Nou, Jezus dus. Het hoeft ons niet te verbazen.

Voorganger in de viering is pastor Frank Beuger.

In de week volgend op de viering van 19 januari worden er elke dag gebedsvieringen gehouden in verschillende kerken in Enschede.

Deze vieringen starten elke dag met een film over de verschillende delen van het Onze Vader. Dit is de rode draad van deze vieringen. Elke kerk vult de rest van deze viering zelf verder in.

Als OGH doen wij daar ook aan mee. Op woensdag 22 januari is er bij ons een gebedsviering. Wij zullen dit invullen met een viering in de stijl van Taizé.
De gebedsviering wordt gehouden in de Theaterzaal van Mediant (locatie Helmerzijde) en begint om 19.30 uur.

Wij hopen dat velen van u hierbij aanwezig kunnen zijn.

Op zondag 19 januari 2020 vieren we met elkaar de oecumenische viering in het kader van de week van Gebed voor de eenheid met als thema: Meer dan gewoon.

Veel verschillende kerken uit Enschede werken hiertoe samen. De cantorij van de Ontmoetingskerk zingt, en begeleidt de samenzang.
Van de verschillende kerken worden muzikanten gevraagd om samen muziek te maken en ook een deel van de samenzang te begeleiden. Ook hiermee wordt eenheid in praktijk gebracht.

Dit jaar is de viering voorbereid door de Christenen in Malta. In Malta werd Paulus destijds buitengewoon vriendelijk ontvangen en de voorbereidingsgroep heeft dat voor Enschede vertaalt in een ‘Meer dan gewone' viering.

Tijdens de viering is er een speciale kindernevendienst, zodat de kinderen op hun eigen wijze met ons mee kunnen vieren.

De collecte tijdens deze viering is bestemd voor kinderen en tieners uit Vayk in Armenië. Een groep jongeren uit Enschede gaan naar Vayk en zorgen voor een geweldige week voor de kinderen van Vayk.
Daarnaast bouwen zij bij ‘daycare center' in Vaky mee aan een nieuwe speeltuin. Zie ook: https://www.lst.nl/project/armenie-vayk/

De viering zal dit keer zijn in het Helmertheater, de plek waar de Oecumenische Geloofsgemeenschap Helmerhoek, haar wekelijkse vieringen houdt. Ook dit is ‘Meer dan gewoon'.

Plaats: Helmertheater, Broekheurne-Ring 1050, 7546 TA Enschede
Datum: 19 januari 2020
Aanvang: 10:00 uur.

We hopen velen van u te mogen ontmoeten op 19 januari 2020. 

Ik geloof niet meer in God, maar ik mis Hem wel....

Deze uitspraak van iemand die behoorlijk door het leven getekend is, vanwege verlieservaringen en ziekte, trof mij diep in het hart. Ik geloof niet meer in God, maar ik mis Hem wel. Wanneer mensen getroffen worden door een ongeluk, ziekte, dood of het verlies van een relatie, van bestaanszekerheid, kan ik me die wanhoop ook best wel voorstellen. Het vraagt nooit om een oordeel, maar om barmhartig luisteren.

Er zijn veel mensen die scheuren hebben opgelopen, beschadigd zijn door het leven. Ieder mens verdient respect omwille van de menselijke waardigheid. Voorzichtig met elkaar want ieder mens is beeld van God, zo leert ons 't kind van Bethlehem, de latere man van Nazareth.

Op Eerste Kerstdag vieren we de selfie van God, te zien in het Christuskind. We komen samen, daar waar ruimte is voor velen. In onze gemeenschap mag eenieder zijn zoals hij of zij is. Bij de kerststal is ruimte voor de herders en de koningen, voor alle mensen, van welke rang of stand ook. We zijn voor God allemaal gelijk.

Tot ziens op Eerste Kerstdag. Voorganger in de viering is pastor Frank Beuger.