Over een paar weken vieren we weer Pasen, het feest van de opstanding van Jezus uit de dood. Hij heeft de dood overwonnen. En dat wil zeggen dat de dood en alles wat dood maakt, niet het einde is, maar het begin van nieuw leven. Zo viert de kerk dit al eeuwen. En het valt altijd samen met de lente. Dat is niet voor niets. Daar is ooit voor gekozen. Nadat alles is afgestorven in de herfst en winter, komt de natuur in het voorjaar weer tot leven. Het blijft een wonder en het is geweldig om te zien. Het is de mooiste tijd van het jaar (althans dat vind ik).
Aanstaande zondag nemen we afscheid van Anneke Kemper, geestelijk verzorger bij Mediant en voorganger bij de OGH. Sinds 2017 was ik haar collega. We hebben veel samen meegemaakt en elkaar goed leren kennen. Dat afscheid doet toch een beetje pijn, want ik zal haar missen. Wat zeggen ze ook alweer, scheiden doet lijden. En zo is het wel een beetje. Maar daar waar een deur dicht gaat, gaat er ergens anders weer iets open. Er zijn twee nieuwe collega's gekomen, Silvia Schomaker en Matthijs Wiskerke, die met veel enthousiasme en met hart voor het werk aan de slag zijn gegaan. En dat doet goed en geeft de burger moed.
Dit alles viel samen in de Veertigdagentijd, waarin we toeleven naar Pasen. Waarin we ons bezinnen op wat is geweest en/of op wat is. Op wat we hebben moeten loslaten, wat we hebben verloren en waar we houvast aan hebben. Op wat we gewonnen hebben en waarin we rijker zijn geworden. Dat doen we natuurlijk niet alleen tijdens deze periode. Er zijn vele momenten waarop we ons bezinnen, bv tijdens een goed gesprek of op momenten van stilte.
Maar deze tijd leent zich ervoor, omdat het ook de tijd is waarin we stil staan bij hoe de weg van Jezus is gegaan en waartoe dat geleid heeft. Zijn weg kenmerkte zich door naastenliefde en opoffering, erbarmen en rechtdoen. Tijdens zijn leven heeft Hij zich daarop toegelegd, is Hij daarin gegroeid. Tot het moment, waarop Hij een bedreiging vormde voor de zittende machthebbers en hij moest sterven aan het kruis. Daar bleef het niet bij want hij stond op uit de dood, Hij versloeg de dood door de liefde voor de mensen.
De opstanding van Jezus blijft misschien een onbegrijpelijke gebeurtenis. Het is misschien alleen te begrijpen, als we het koppelen aan onze eigen opstanding, onze verlossing van alles wat dood maakt. Als we geconfronteerd worden met ervaringen waarin het leven zelf doodloopt. Dan denk ik aan de mensen die op straat overleven, zoals hier in Enschede. Aan de in een waan gevangen psychiatrische patiënt. Aan de trauma’s die mensen aan het leven oplopen, de onterechte structuren waar mensen mee te maken krijgen. Maar ook aan al die mensen die moeten overleven in oorlogsgebieden, waarin een waanzinnige strijd wordt geleverd, die alleen maar verliezers kent. Allemaal situaties waarin het leven gevangen zit, doodloopt of doodslaat.
En tegelijkertijd is er ook de opstanding, van mensen die ondanks alles overeind blijven, die overleven en het licht weer zien. Het is soms zo paradoxaal, zoals de graankorrel die in de aarde valt, die eerst moet sterven en dan gaat ontkiemen. Zo is het soms ook in mij. Dat je enerzijds lijdt aan het leven, een beetje doodgaat en tegelijkertijd kunt genieten van al het moois dat het leven te bieden heeft. Zo dubbel, zo paradoxaal. Dat zelfs uit zinloosheid zin geboren kan worden? Is dat niet wat Pasen ons wil zeggen?
Ik wens u allen zalige en gezegende Paasdagen toe.
Ds. Bob Wijnbergen.
Hoi, mijn naam is Silvia Schomaker. Ik ben een van de nieuwe geestelijk verzorgers bij Mediant, en werk twee dagen per week in Enschede e.o. Ik woon in Zuidoost Drenthe met Marcel en onze dochters Thekla (19) en Luka (17). Ik ben geboren en getogen in Zuidoost Drenthe, en na een korte tijd in het bedrijfsleven heb ik in Utrecht en Tilburg Theologie gestudeerd. Ik ben katholiek van huis uit. Mijn thesis voor de Master Categoriaal Pastoraat (2014) gaat in op lichamelijke – en geestelijke geboorte, en mondt uit in grondhoudingen van zielzorg. Mystieke teksten trekken sinds de studie theologie mijn aandacht. Mijn ervaring als geestelijk verzorger heb ik met name opgedaan bij Justitie. Ik heb gewerkt in de gevangenissen van Veenhuizen en Ter Apel. Na mijn tijd bij Justitie heb ik veel akoestische muziek georganiseerd in Drenthe. Naast het werk bij Mediant ben ik ook kunstenaar. Ik schilder, schrijf en ben muzikant. Ik zing, speel contrabas en gitaar.
