Barmhartige Samaritaan

40-dagentijd

Even voorstellen ... Addy van der Woerd

Giften 2023

Actie Kerkbalans 2024, vervolg

Collectedoelen februari 2024

Rooster vieringen februari 2024

Vieringen in februari 

​​​​​​​Volgende Nieuwsbrief

Terwijl ik dit schrijf ben ik nog aan het herstellen van een fikse keelontsteking.
Hoe kan een mens toch ineens 'verlamd' raken door iets wat je overkomt.
Zo voelde deze keelontsteking voor mij. Van een beetje keelpijn naar helemaal niets meer kunnen en alles gaat aan je voorbij. Maar daar stond nog wel een dienst in de OGH op het rooster, ik had de invulling met teksten en liederen net verstuurd en dat was het.
Bam, gevloerd. Liggend naast de weg, hopend op hulp.
Een aantal appjes verder kwamen de Barmhartige Samaritanen om de hoek kijken. De hele OGH raad stond klaar om dingen over te nemen van mij en van elkaar. Ik ben heel erg blij en dankbaar dat iedereen dit zo heeft opgepakt, dus allemaal heel erg hartelijk bedankt, voor mij een geruststelling en voor de gemeenteleden fijn dat de dienst gewoon kon doorgaan.
Zo kan het zijn dat iedereen ineens de gewonde naast de weg is geworden of de Barmhartige Samaritaan die zijn handen uit de mouwen steekt om de ander te helpen.
Welke rol past het beste bij u? Die van gewonde of die van Barmhartige Samaritaan.

Of valt er niets te kiezen en overkomt het je als mens gewoon. Raak je gewond door het leven en heb je de ander nodig om weer mens te zijn. Of omdat de gewonde op je pad ligt en je er niet aan voorbij kunt gaan en wel moet gaan helpen.
Misschien is het wel zo dat we allebei zijn op bepaalde momenten in ons leven en we het maar moeten laten gebeuren en ons er niet tegen verzetten.
Dat is ook wat Jezus deed in zijn leven, het lijden kwam op zijn pad, maar voelde zich ondanks alles gesterkt door zijn vrienden.
Die kracht die Jezus doorgeeft mogen wij tot op heden blijven voelen, hoe moeilijk het soms ook is. Dit wens ik iedereen toe en hoop u over niet al te lange tijd weer te mogen begroeten in de OGH.

Gerrie Slütter-Peterkamp.

Graag stel ik me in dit bericht aan u voor.

Mijn naam is Addy van der Woerd en ik ben 31 jaar oud. Sinds 1 januari 2024 ben ik werkzaam bij Mediant. Als geestelijk verzorger ga ik met mensen in gesprek over de zin en soms ook de onzin van het leven. Daarbij heb ik in het bijzonder aandacht voor de manier waarop zij in het leven staan. In andere woorden staat het levensverhaal centraal van degene met wie ik spreek. In dat levensverhaal hebben mooie, fijne en soms ook vervelende en traumatische herinneringen een plek. Dat geldt ook voor mensen en plaatsen waarmee iemand zich verbonden voelt. Ik vind het bijzonder om ruimte te bieden voor dat gesprek, die ontmoeting.

Zoals ieder mens een eigen en uniek levensverhaal heeft, zo heeft ook de OGH een eigen verhaal. Jullie mogen, in ontmoeting met elkaar, onderdeel zijn van dat verhaal. Het is een verhaal dat ik als geestelijk verzorger van Mediant graag wil leren kennen. Ik kijk er dan ook naar uit om jullie te ontmoeten. In de tijd die komt zal ik soms op zondagen aanwezig zijn. Verderop in het jaar zal ik ook voorgaan in de vieringen. Het is me een eer om op die manier onderdeel te mogen zijn van het unieke levensverhaal van de Oecumenische Geloofsgemeenschap Helmerhoek.

De OGH is – voor jullie niet nieuw – een oecumenische geloofsgemeenschap. We willen een plek bieden waar eenheid in geloof samenkomt. En die eenheid wordt gevonden in diversiteit. Dat klinkt tegenstrijdig, maar is iets prachtigs: we vormen een gemeenschap waar iedereen welkom is, ieder met eigen achtergrond, persoonlijke verwachtingen en teleurstellingen. Wat ons samenbrengt is dat we allemaal verlangen naar geloof, hoop, en liefde.

Van 2012 tot 2019 studeerde ik theologie en filosofie in Groningen, deels aan de Rijksuniversiteit en deels aan de Protestants Theologische Universiteit van Groningen. Ik specialiseerde mij tot geestelijk verzorger en ben in de jaren die volgden werkzaam geweest als geestelijk verzorger in het Martini Ziekenhuis, eveneens in Groningen. Sinds kort woon ik in de buurt van Enschede. Ik houd van de prachtige wandelgebieden en de oude steden en authentieke dorpen die Twente rijk is.

Nog even terug naar de OGH: het symbool voor de oecumene wereldwijd is een schip dat zich op open zee bevindt en waarop de mast als een kruis staat afgebeeld. Ik wil jullie kort iets vertellen over een moment waarop ik zelf op open water was. Ik ging zeilen met een ervaren schipper. Als leerling, mocht ik het roer bedienen. Ook hield ik de touwen [‘schoten’ voor een echte zeiler] vast waarmee ik het zeil op z’n plek hield. Bij een stevige windvlaag bolde het zeil en de boot kantelde gevaarlijk. Ik trok de touwen stevig aan om de controle over de boot niet te verliezen. Daardoor kreeg de wind nog meer grip op het zeil, waardoor de boot schuiner en schuiner ging. De ervaren schipper bleef rustig terwijl hij de angst in mij ogen zag. Hij moest lachen om de manier waarop ik grip op het schip probeerde te krijgen en vroeg me of ik de touwen kon laten vieren. Op dat moment verloor de wind haar vat op het zeil en kon de boot een nieuw evenwicht vinden. Ik leerde dat ik bij het zoeken naar balans soms controle moet loslaten.

Vanuit mijn eigen en unieke levenspad mag ik binnenkort ook in de OGH voorgaan. Ik zal mijn weg moeten vinden met jullie en jullie met mij. Ik kijk ernaar uit om die weg samen in te slaan. Een nieuwe weg inslaan kan soms voelen als een windvlaag die op open water in de zeilen blaast. Als er iets is dat ik jullie vandaag wil meegeven, dan is dat om de touwen niet te strak in handen te houden. Ik wil jullie vragen om er – samen met mij – op te vertrouwen dat we een vorm van samenkomst vinden die bij ons past. We zien elkaar gauw!

Addy van der Woerd, geestelijk verzorger

In de nieuwsbrief van januari 2024 heb ik een specificatie gegeven van de afdracht van de collectedoelen in 2023.
Behalve voor goede doelen collecteren we tijdens de vieringen ook voor de OGH. Dat bracht afgelopen jaar ruim 1.600 euro op.
Verder hebben we van een 25 tal huishoudens naar aanleiding van de actie kerkbalans giften ontvangen voor een bedrag van bijna 8.000 euro. Deze inkomsten waren precies voldoende om de kosten in 2023 te dekken.
Iedereen hartelijk dank voor de kleine en grote financiële bijdragen.
Ik hoop dat u de OGH in 2024 opnieuw financieel steunt.

René ten Thij
Penningmeester OGH

Op het moment dat ik dit schrijf heeft de actie Kerkbalans weer plaatsgevonden en willen we graag een woord van dank richten aan alle medewerkers die de enveloppen rondbrachten en weer ophaalden. Graag zeg ik, namens de coördinatoren: HARTELIJK DANK!
Dank natuurlijk ook, en niet in de laatste plaats, voor de mensen die hun bijdragen hebben toegezegd en daarmee invulling geven aan het thema van Kerkbalans 2024:
“Geef vandaag voor de kerk van morgen!”

Om het totaal van de toezeggingen te weten moet u nog even geduld hebben, maar die zullen ongetwijfeld de komende weken in de plaatselijke kerkbulletins (‘Pelgrim’ en ‘Kerk en Stad’) vermeld worden.
We hebben er vertrouwen in dat er, naar draagkracht, ruimhartig is gegeven.

Namens de coördinatoren in de Helmerhoek,
Annelies Tenbergen, Albert Fransen en Jan Willem Visschers.

In de maand februari collecteren we voor plaatselijke instellingen die uw gift goed kunnen gebruiken. De collectedoelen worden van harte aanbevolen.
Onderstaand een korte uitleg wat de doelstelling van de instelling is. Mocht u meer willen weten dan vindt u op de websites van de genoemde instellingen uitgebreide algemene informatie over de instelling en informatie over lopende acties.  

• 4-2-2024 Fonds bijzondere noden
  Het Fonds Bijzondere Noden Enschede is een particulier initiatief en zet zich in voor inwoners van Enschede met materiële noden. Want ondanks dat armoede in een land als Nederland niet zou moeten voorkomen is de praktijk vaak anders.
• 11-2-2024 Voedselbank
  De Stichting Voedselbank Enschede-Haaksbergen helpt mensen die niet genoeg geld hebben om iedere dag een volledige maaltijd op tafel te zetten. Zij zamelen levensmiddelen in en stellen deze gratis ter beschikking aan huishoudens die tijdelijk, onvoldoende in hun levensbehoefte kunnen voorzien. Op verzoek van professionele hulpverleners helpen zij in de regio Enschede Haaksbergen ongeveer 550 huishoudens met het tijdelijk verstrekken van gratis voedselpakketten.

• 18-2-2024 Oecumenisch Citypastoraat
  Het Oecumenisch Citypastoraat Enschede is de "huiskamer van de stad", een plek in de binnenstad voor iedereen die wil praten over zijn leven, zorgen, plezier, of wat haar/hem maar bezig houdt. Je kunt gewoon binnenlopen voor een kopje koffie, thee, een praatje en/of een goed gesprek. Iedereen is welkom. Er zijn altijd 2 vrijwilligers aanwezig om je te woord te staan. Wil je een gesprek met een pastor dan is dat altijd te regelen.

• 25-2-2024 Huis van Verhalen
  Het Huis van Verhalen is een ontmoetingsplek in de Enschedese wijk Roombeek waar verhalen centraal staan. Het verhaal van de vuurwerkramp wordt verteld tijdens activiteiten zoals inloopmiddagen en maandelijkse rondleidingen.

De vieringen worden gehouden in het Helmertheater van Mediant, locatie Helmerzijde, Broekheurnering 1050, Enschede (tenzij anders vermeld).
Na afloop van de viering is er gelegenheid om elkaar te ontmoeten en koffie of thee te drinken.

Autodienst

Als er mensen zijn die vervoer nodig hebben om naar de zondagse viering te gaan, kunnen zij contact opnemen met Klaas Hessels, telefoon 4282654.

Kinderoppas

Ouders die gebruik willen maken van de kinderoppas, graag voor zaterdag 16.00 uur bellen naar Herma ter Stege, telefoon 4775956.

EERSTE LEZING: Koningen 4, 18-21
TWEEDE LEZING: 1 Korintiërs 9, 16-23
EVANGELIE: Marcus 1, 29-39

In het evangelie van vandaag horen we dat Jezus zieken genas, duivels uitdreef en verkondigde, maar ook dat Hij de gewoonte had naar een eenzame plaats te gaan om er te bidden. Hij voelde de nood in contact te blijven met het feit dat Hij de Geliefde van God was.

Jezus draagt en deelt heel zijn leven het lot van zieken en melaatsen, van maatschappelijk uitgerangeerde mensen, van armen en zondaars. Dat is kenmerkend voor Jezus' weg en werk. Maar Jezus snakt ook naar schaduw, hij zoekt rust die hem nauwelijks wordt gegund. Want zijn leven is dienst, harde, zware dienst, dienst letterlijk onder de mensen. Jezus is de last, de moeite en de pijn van het mensenleven niet uit de weg gegaan, maar hij heeft die op zich genomen. Hij heeft eronder gezucht. En juist daarom is dat moeitevolle, belaste gekwelde leven van zo velen niet zonder hoop en uitzicht. Want Jezus is in dat moeitevolle leven afgedaald en heeft zich eraan verbonden. Ja, hij redt dat leven van de ondergang, uit de macht van de dood. De naam Jezus betekent: God redt! Hij laat ons niet liggen, maar ziet naar ons om, richt ons op, geeft ons nieuwe moed. Zo schept Jezus in zijn woord en daad nieuw vertrouwen, nieuwe verwachting, nieuwe hoop. De zieken bij Jezus zijn standvastig en houden vol. Zij geloven heilig in God die het voor ze opneemt, ja die ze zelfs door de dood heen zal halen. Begrijpen wij dat? Hier wordt ons nieuw leven aangezegd en genezing. Laat die belofte voor ons genoeg zijn.

Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.

EERSTE LEZING: 2 Koningen 5, 1-15
TWEEDE LEZING: 1 Korintiërs 9, 24-27
EVANGELIE: Marcus 1, 40-45

In iedere gemeenschap is wel iemand waarvan je weet: als ik hem of haar iets vertel, dan weet binnen een dag iedereen het. En als je erbij zegt dat het eigenlijk geheim is, dan gaat het nog een keer zo snel rond.

Als Jezus een man heeft genezen, dan waarschuwt hij hem ernstig om het niet verder te vertellen. Maar wat lezen we? Toen de man vertrokken was, ging hij overal breeduit rondvertellen wat er gebeurd was. Met als gevolg dat Jezus zich niet meer in de openbaarheid kan vertonen zonder lastig gevallen te worden door allerlei mensen die op hem afkomen. Het lijkt alsof Jezus niet wil dat er al te openlijk over hem gesproken wordt. Hij houdt zijn identiteit liever geheim?

We mogen blij zijn dat die anonieme man uit het evangelie zich niet helemaal aan Jezus’ opdracht heeft gehouden. Hij kon het niet voor zich houden. Hij moest het vertellen. Wat precies? Dat horen we niet. Je mag ernaar raden. Zou het soms zijn, hoe hij door de aanraking van Jezus zich plotseling een stuk beter voelde? Gezien, gekend, niet buitengesloten of afgewezen, maar erkend? Zou het soms zijn dat hij in de ontmoeting met Jezus iets van innerlijke kracht heeft gevoeld? Hij hoort er weer bij. Wat het ook geweest is, deze anonieme genezen mens betrekt jou en mij in zijn verhaal over de weg van Jezus, de levende, die het onreine rein maakt. Dat is de kracht van het evangelie.

Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.

ASWOENSDAG

Wij beginnen vandaag de veertig dagen op weg naar Pasen als mensen die als stof uit de aarde zijn ontstaan en bij de asoplegging wordt er nog aan toegevoegd ‘en tot stof zul je wederkeren’.  Zo sterfelijk zijn wij als een windvleugje, een bloem die verwelkt. Wij hebben dus niets om ons op te laten voorstaan. Voor je het weet is er het einde. Waarom ons dan zo nodig laten gelden, hakken in het zand zetten en rechten opeisen, spelen met het leven van anderen alsof je heer en meester bent van het bestaan. Stof zijn wij en niet meer. Maar dat hoopje niets heeft God zijn adem ingeblazen om er een levende mens van te maken, geroepen om te leven, geroepen om leven te geven en leven te hoeden.

Wij beginnen een reis van veertig dagen op weg naar Pasen. En Jezus zelf geeft ons vandaag in het evangelie het gereedschap voor de tocht. Aalmoezen, bidden en vasten, die drie. Hij heeft ze zelf gebruikt en hij heeft ons metterdaad getoond hoe effectief ze zijn. Het gebed vormt het hart van de drie. Wij laten er ons vormen en bezielen door de Geest die ons maakt tot mensen van God. Mensen geroepen om het leven met anderen te delen, om te geven en vergeven zoals ons door God elke dag weer gegeven en vergeven wordt. Uit die vergeving leven wij en uit die vergeving putten wij om anderen leven te geven, zeventigmaal zevenmaal. En dan dat ander instrument, het vasten. Dat is meer dan een afslankcursus, tenzij wij het verstaan als een oefening om ons te bekeren van onze overdaad tot vrijgevigheid en mededeelzaamheid, maar boven al is het een middel om ons te oefenen in een innerlijke houding waar wij niet onszelf met zijn begeertes en verlangens in het midden plaatsen, maar waar wij leren leven als mensen met een zuiver hart. En zo wordt de aalmoes geen duit in het zakje, maar de gave van onszelf.

Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.

TWEEDE ZONDAG VEERTIGDAGENTIJD

EERSTE LEZING: 1 Koningen 19, 9-18
TWEEDE LEZING: Petrus 1, 16-21
EVANGELIE: Marcus 9, 2-10

Vandaag zijn we met Jezus en zijn drie meest intieme vrienden op een hoge berg.

Ook al begrijp je misschien dit wonderlijke verhaal niet meteen, iedereen voelt wel aan dat hier iets belangrijks wordt verteld. De helderwitte uitstraling van Jezus die voor de ogen van de verbaasde leerlingen van gedaante verandert. De stem die uit de wolk klinkt: dit is mijn geliefde Zoon. Het is allemaal van een bijzondere lading.

Zien. Soms. Even.
Geloven is vaker niet dan wel, zien. We herkennen het verlangen van Petrus om dit bijzondere moment vast te houden. Natuurlijk, het is wat knullig, dat voorstel met die drie tenten, hij lijkt het zelf te beseffen, maar toch: je zou zo graag die momenten van zien, van inzicht en onthulling, die piekmomenten vast willen houden. Maar het geloof is geen bezit. Het is meer verlangen.

Ik heb ooit eens een monnik gesproken die zijn hele leven lang in het klooster had geleefd en daar aan de dagelijkse gebeden had meegedaan. Hij vertelde dat hij in al die jaren twee of drie keer iets van Gods nabijheid had gemerkt. Zes keer op een dag naar de kapel voor het getijdengebed en dan maar een enkele keer zoiets als een godservaring. Maar wat nog de meeste indruk op mij maakte was dat hij daar geen enkel probleem mee had. Je bidt niet om God te ervaren, als dat gebeurt is dat mooi meegenomen. Maar je bidt uit verlangen naar … God, naar het goede, naar dat alles samenvalt en klopt en soms, heel soms, ervaar je dat, even. En dat is genoeg. Het verlangen zelf is al geloof.

Het verhaal van vanmorgen gunt ons een blik op de hemelse heerlijkheid, op het goede leven, waar het licht is, oogverblindend licht. Dat is niet iets voor straks, maar dat mag je nu al met je meedragen. Het staat niet voor niets, midden in het evangelie, midden in het leven.

Maar je moet ook nuchter constateren, dat we niet op de berg kunnen blijven.
Want zo is het leven. En zo is ons geloof. Niet op de berg, niet met het hoofd in de wolken, maar gewoon, tussen de mensen, met de benen op de grond. Maar als je even die glimp hebt opgevangen, dan is dat laag-bij-de-grondse nooit meer hetzelfde. Dan krijgt alles van het gewone leven een bijzondere glans. Dan weet je, diep vanbinnen, dat wij niet voor de grijsheid en de grauwheid zijn bestemd, maar voor het licht.

Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.

De volgende Nieuwsbrief verschijnt begin maart 2024. Artikelen uiterlijk donderdag 29 februari 2024 sturen naar nieuwsbrief@ogh-enschede.nl.
Actuele informatie, nieuwe berichten en (wijzigingen in) het rooster van de vieringen vindt u altijd op de website van de OGH.