Viering zondag 23 maart
EERSTE LEZING: Exodus 6,2-8
TWEEDE LEZING: Romeinen 5,1-11
EVANGELIE: Lucas 13,1-9
Als het kwaad goede mensen treft. Dat was de veelzeggende titel van een boek van alweer een aantal jaren geleden. Het sprak veel mensen aan. Ze herkenden zich in de titel. Niet zo vreemd. Want wie overkomt het niet? Het kwaad, dat in de vorm van een ernstige ziekte, een stom verkeersongeluk, een vuurwerkramp het leven ineens op zijn kop zet? En waarom? Waarom ik? Waarom zij? Waarom al die mensen? Waar hebben ze het aan verdiend? Dat zijn moeilijke vragen. Ze steken steeds weer de kop op. Ze blijven steken.
Een rabbi, een joodse leraar heeft eens gezegd: de grote schuld van de mens is niet gelegen in de zonden die hij begaat. De grote schuld van de mens is, dat hij zich elk moment kan bekeren en het niet doet! Bekeren, omkeren, wat is dat, waar doelt Jezus op? Bekeren, dat is heel kort gezegd: worden wie je ten diepste bent! Mens, geschapen en gekend door God. En daarnaast: doen wat er van je verwacht wordt. Zó leven dat je vruchten voortbrengt.
Daarover vertelt Jezus een gelijkenis. Iemand had een vijgenboom in zijn wijngaard geplant. Dat is vreemd. Meestal staan vijgenbomen alleen, of in kleine groepjes bij elkaar. Soms vind je ze op de hoeken van de wijngaarden. De grote bladeren geven veel schaduw. Zitten onder je vijgenboom is een gevleugelde uitdrukking geworden voor de rust van het goede leven.
Maar een boom die geen vruchten voortbrengt, wat heb je daaraan? Die staat alleen maar goede grond bezet te houden en uit te putten. Hak hem maar om. Maar de wijngaardenier, de beheerder van de wijngaard steekt daar een stokje voor. Nog één jaar geduld, heer. Eerst nog een keer de grond eromheen omspitten, en nog eens goed bemesten. Wie weet, komen er volgend jaar vruchten. Die wijngaardenier, dat is Jezus, die deze gelijkenis vertelt. Dat is Jezus, die voor ons mensen intreedt. Die voor ons pleit. Die God ertoe overhaalt de hoop niet te verliezen, wanneer de mensen het er steeds weer bij laten zitten.
Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.
Viering zondag 16 maart
EERSTE LEZING: Exodus 34,27-35
TWEEDE LEZING: 1 Korintiërs 13,1-13
EVANGELIE: Lucas 9,28-36
De Bijbel staat vol wonderlijke verhalen. Ook de verhalen over Jezus in het evangelie zijn vol wonderlijkheden. Denk aan zijn genezingen, aan zijn soms raadselachtige uitspraken, aan het brood dat wordt vermenigvuldigd, aan het water dat in wijn wordt veranderd of aan de storm die tot bedaren wordt gebracht. Maar in al die wonderlijkheden voel je altijd nog de relatie met het gewone leven. Het speelt zich af in eenzelfde wereld waar wij ook in leven, ook al is het in een andere tijd en in een andere cultuur. Al die mensen die Jezus ontmoet zijn niet anders dan wij: boeren, vissers, vrouwen, kinderen.
Het verhaal dat we deze zondag overdenken, wijkt daarvan af. Ook hier gaat het over mensen waarin wij iets van onszelf kunnen herkennen, de drie leerlingen die met Jezus op de berg zijn. Maar verder lijkt het ver van de dagelijkse realiteit verwijderd, meer hemels dan aards. Er verschijnen twee figuren, Mozes en Elia, “in hemelse luister” die met Jezus in gesprek zijn, alsof zij uit de dood zijn verrezen. Is het een droom? Een hallucinatie? Onwerkelijk.
Jezus leeft van het gebed maar als het ware ook in het gebed. Het gebed is de kracht waardoor hij uiteindelijk zijn weg kon gaan, de weg van het leven en van de liefde en van de volgehouden liefde in het aangezicht van de dood. Dat is de innerlijke bron waardoor het kan gebeuren dat in zijn gebed zijn gelaat op gaat lichten en iets van een hemels glans krijgt. Dat is het wonder van de transfiguratie zoals Lucas dat schetst.
In het lijden gloort het licht. Dat is het geheim van Pasen: in de duisternis is het licht, in de dood is het leven. Het gebed brengt je dichter bij jezelf, bij je eigen bronnen van inspiratie, waardoor je ook meer voor anderen kunt betekenen. Gebed als ruimte, letterlijk in onze vieringen. Figuurlijk als ruimte die je creëert in je eigen drukke dagelijkse discipline, om gericht te zijn op God, op het leven en dus ook het lijden.
Als je zo leeft in de ruimte van het gebed, in gerichtheid op het dagelijkse leven, kan het gelaat van de ene mens oplichten voor de ander en kan het wonder gebeuren dat er iets zichtbaar wordt van de hemelse luister waartoe wij bestemd zijn.
Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.
Viering woensdag 5 maart
Aswoensdag
Op Aswoensdag is er een Vesper, om 18.00 uur in de Stiltekapel van Mediant. Deze viering begint met een sobere maaltijd en dan aansluitend de Vesper.
EERSTE LEZING: Joel 2,12-18
TWEEDE LEZING: 2 Korintiërs 5,20-6, 2
EVANGELIE: Mattheüs 6,1-6.16-18
Op verschillende manieren horen we in de Bijbel dat ons gevraagd wordt om te keren, om een nieuw begin te maken. Waarom toch dat vasten? Waar is het eigenlijk goed voor? In vroegere jaren lag het accent vooral op schuld en zonde. Dat zien we bij de profeet Joël ook terug. De plagen van sprinkhanen en droogte, van chaos en onderdrukking waar het land door werd geteisterd, werden gezien als gevolg van schuld en zondigheid van het hele volk. Bij met name de ouderen onder ons was die gedachte aan schuld vroeger vooral ook individueel gedacht. Jij was schuldig, had gezondigd, en dus moest jij boete doen om weer in Gods genade te kunnen vallen. Dat zware accent op individuele schuld en zonde is nu goddank verdwenen, maar nu is het heel modern te spreken over het individuele reinigen van lichaam en geest.
We proberen allemaal te vasten door te minderen. Minder televisiekijken, minder computeren, daar is niets mis mee. Dat helpt ons bewuster te leven met wat ons gegeven is. Maar misschien moet het accent wel juist op meer liggen. Meer aandacht voor elkaar, meer betrokken zijn bij de noden van anderen, meer oog hebben voor wie de ander is, voor wat we kunnen delen. Dat helpt niet alleen ons zélf bewuster te leven met wat ons gegeven is, maar helpt ons allemaal samen om dat Rijk van God een beetje meer zichtbaar te maken.
Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.
Viering zondag 23 februari
EERSTE LEZING: Genesis 45,3-11.15
TWEEDE LEZING: 1 Korintiërs 15,35-49
EVANGELIE: Lucas 6,27-38
Heb je vijanden lief, wees goed voor wie jullie haten, zegen wie jullie vervloeken, bid voor wie jullie slecht behandelen. Als iemand je op de wang slaat, bied hem dan ook de andere wang aan. Het zijn bekende woorden uit het evangelie. We horen ze vandaag vast niet voor het eerst. Maar wat moet je er mee?
Het zijn machtige uitspraken die op een bepaalde manier altijd tegenover ons staan. Ze hebben mannen en vrouwen door de geschiedenis heen geïnspireerd tot een voorbeeldig pacifisme en ze waren de reden dat de vroegste christenen krijgsdienst weigerden, dat de jonge kerk opviel door haar opmerkelijke onderlinge verdraagzaamheid. De geest van verzoening en pacifisme.
Viering zondag 26 januari
EERSTE LEZING: Jesaja 61,1-9
TWEEDE LEZING: 1 Korintiërs 12,12-27
EVANGELIE: Lucas 4,14-21
In de synagoge van Nazareth verschijnt Jezus voor het eerst in het openbaar, onder de mensen. En hij maakt meteen een verpletterende eerste indruk. We horen vandaag: allen betuigden Hem hun bijval en verwonderden zich over de genaderijke woorden die uit zijn mond vloeiden…
Maar dat was toen. Het zou naïef zijn om vandaag eenzelfde effect te verwachten. Integendeel. Wij hebben al zoveel indrukken opgedaan van Jezus, we hebben zijn naam zo vaak gehoord, de verhalen zo vaak uitgelegd gekregen; er is met andere woorden zoveel aan ons beeld van Jezus aangekoekt dat we die onbevangenheid van die eerste indruk al lang voorbij zijn.
Kan Jezus mij vandaag nog verrassen? Kan Hij indruk op ons maken?
Jezus schudt de boel daar in het dorpskerkje van Nazareth eens flink op. Dat doet hij door een stukje voor te lezen uit de profeet Jesaja. Jezus is de lector van dienst. Jesaja staat op de rol en daarin staat: de Geest van de Heer rust op mij, want Hij heeft mij gezalfd, om aan armen het goede nieuws te brengen, om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken, om onderdrukten hun vrijheid te geven.
En wat het nu extra fascinerend maakt, is dat dit geen wereldvreemde droom is van ooit en dan, want zo werden en zo worden profetische teksten vaak gezien. Nee, Jezus zegt: vandaag is de schrifttekst die jullie gehoord hebben in vervulling gegaan.
Vandaag.
Die oude droom, dat telkens nieuwe woord, de kern van het evangelie. Het kan anders. En dat kan nu. Vandaag. Want ik, zegt Jezus, ben gezalfd…om een genadejaar van de Heer uit te roepen.
Wij leven in het heden van Gods genade. Altijd, iedere dag. Een bevrijdend perspectief.
Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.
Viering zondag 22 december
EERSTE LEZING: Micha 5,1-6
TWEEDE LEZING: Hebreeën 10,5-10
EVANGELIE: Lucas 1,39-45
Elisabeth en Maria. Twee aanstaande moeders. Twee vrouwen die het geheim van het leven onder hun hart dragen. Beiden zijn in verwachting, in blijde verwachting, en dat kleurt hun ontmoeting. Want daarin heeft de vreugde de boventoon. De vreugde van het nieuwe begin.
Als Elisabeth de groet van Maria hoort, springt het kind in haar op. Ze wordt vervuld van de heilige Geest, Bijbelse symbooltaal. Overal waar in de Bijbel de Geest wordt genoemd, gaat het om schepping, creativiteit, om nieuw leven. Ze draagt een kind, ze voelt het nu, ze is door God voor de toekomst bestemd. Daarom roept ze vervolgens jubelend de lof uit over het kind in Maria’s schoot. Op haar eigen manier herkent ze het in haar nicht Maria, in dat eenvoudige meisje, de moeder van haar Heer. En ze zegt: de meest gezegende ben je van alle vrouwen, en gezegend is de vrucht van je schoot. En ze zegt ook: gelukkig is zij die geloofd heeft dat de woorden van de Heer in vervulling zullen gaan.
Soms sluiten we ons af voor het nieuwe, uit angst en onzekerheid, maar zijn dat goedbeschouwd geen tekenen van ongeloof? Hebben we dan eigenlijk niet de verwachting dat God ons iets nieuws wil schenken opgegeven?
Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.
Viering zondag 15 december
EERSTE LEZING: Sefanja 3,14-20
TWEEDE LEZING: Filippenzen 4,4-9
EVANGELIE: Lucas 3,7-18
In deze tijd voor Kerst komen we ieder jaar weer de figuur van Johannes de Doper tegen. Hij hoort helemaal bij het adventsmeubilair. Dat is niet zo verwonderlijk. Want van Johannes hebben we altijd geleerd dat hij de voorloper is van Jezus, de wegbereider. Ik doop jullie met water, maar er komt iemand die machtiger is dan ik. Hij zal jullie dopen met de heilige Geest en met vuur, zegt hij zelf.
Johannes zegt ons niet alleen de wacht aan, hij brengt ons het evangelie. Hij brengt de goede boodschap door zijn aansporingen. En dat is belangrijk. Goed nieuws, dat is voor ons vaak een optimistische boodschap, een geruststellend verhaal: het komt wel goed, maak je niet druk, geef je nou maar over, ga maar lekker slapen. Zoiets. We laten ons liever in slaap sussen dan wakker maken. Maar dat laatste hoort er ook bij. Misschien wel juist. Het goede nieuws is niet een boodschap van koek en ei. Maar het is een oproep tot mobilisatie. Een wake-up call.
In de aansporingen van Johannes om te veranderen schuilt het goede nieuws. Het goede nieuws van Advent. Om open te staan voor nieuwe mogelijkheden, ook in jouw leven, ook in deze wereld. Mogelijkheden of openingen die je aan kunt treffen, die op je pad komen, die zich aan jou kunnen voordoen, die je toevallen. Alleen als je openstaat, kan het zich aan je openbaren. Alleen als je ernaartoe beweegt, zul je het Kind vinden.
Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.
Viering zondag 24 november
EERSTE LEZING: Sefanja 1,14-2,3
TWEEDE LEZING: Openbaring 1,1-8
EVANGELIE: Marcus 13,14-27
Kijk eens, meester, wát een gebouwen! Jezus loopt met zijn leerlingen de stad Jeruzalem uit, in de richting van de Olijfberg. Dan heb je een prachtig zicht op het tempelcomplex, destijds één van de wereldwonderen. Twintig voetbalvelden groot, en zo hoog als een modern flatgebouw van vijftien verdiepingen. De leerlingen zijn in hun hart toch nog echte Galilese boeren. Natuurlijk zagen ze de tempel al vaker, maar nu, met de mooie avondzon erop, zijn ze toch weer onder de indruk. Kijk, meester, wat een gebouwen! De trots van Israël, het is ook hún tempel.
En dan Jezus’ reactie. Hij zegt: zien jullie deze grote gebouwen? Er zal geen steen van op de andere blijven staan! Als zijn leerlingen hem op opheldering vragen, houdt Hij een hele redevoering. Zijn woorden zijn nogal duister, en de toon is soms dreigend. Over ‘oorlogen en geruchten van oorlogen’, over zware tijden, over een mysterieuze ‘gruwel van de verwoesting’… Waar gaat dit over?
Wie in Jezus gelooft, mag leven in het licht van de toekomst. Dan kun je verder kijken. Ook als je nu bijvoorbeeld ziek bent of beperkt, besef dan: er is toekomst! God zal alles nieuw maken, als de eindstreep getrokken worden. Denkt u daar wel eens aan, als uw leven niet leuk of niet makkelijk is? Kijk naar voren! Vraag je niet af ‘hoe kan ik er nu toch zoveel mogelijk uithalen?’, maar ‘hoe kan ik nu met God dit zo goed mogelijk doorleven en straks bij Hem komen?’ Dat maakt veel verschil! ‘Volharden’ noemt Jezus het, volhouden. Dat lukt pas echt als je weet van zijn toekomst! Als je, door geloof, daarnaar mag uitzien.
Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.
