EERSTE LEZING: Joël 2,21-27
TWEEDE LEZING: Openbaring 21,10-12.22-27
EVANGELIE: Johannes 14,23-29
Jezus bereidt zijn leerlingen voor op het afscheid. Straks loopt hij niet meer tussen hen in, breekt hij het brood niet meer, kunnen ze niet meer luisteren naar zijn verhalen en gedachten. Straks als hij er niet meer is, zullen ze zelf hun weg moeten zoeken. Maar hoe doe je dat?
Ieder van ons heeft het vast wel eens gedacht: wat als ik Jezus nu zelf eens had kunnen spreken? Wat zou het voor mijn geloof betekenen als ik hem van aangezicht tot aangezicht had kunnen zien? Zou het dan niet veel makkelijker zijn geweest? Als we daar geweest waren, in die bovenzaal en dat we dan het stuk brood uit zijn hand hadden aangenomen. Zou ik dan gewoon kunnen geloven, zonder twijfel of vragen? Zou geloven dan gemakkelijker zijn, had ik dan een antwoord op mijn vragen gekregen? Of zou het uiteindelijk niets hebben uitgemaakt?
Jezus zegt vandaag: ik laat jullie vrede na! Een vrede die verder gaat dan de stilte tussen twee oorlogen, een vrede die mensen tot hun bestemming brengt. Die vrede die we elkaar ook steeds weer toewensen als we brood en wijn delen. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.
In vrede leven uit het vertrouwen dat God deze wereld niet loslaat, de kerk niet loslaat, ons niet loslaat. De Geest waait door de wereld en waar zij blaast worden mensen op hun voeten gezet, worden we in beweging gezet, worden we aan elkaar toevertrouwd. Deze wereld heeft behoefte aan mensen die vertrouwen op de toekomst, die met open ogen en oren in de wereld staan, die bereid zijn liefde te delen, in het vertrouwen dat waar mensen in liefde samen zijn, God zich laat zien. Zouden wij die mensen kunnen zijn?
Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.
