STARTZONDAG

EERSTE LEZING: Ezechiël 33, 7-11

TWEEDE LEZING: Romeinen 12, 9-21

EVANGELIE: Mattheüs 18, 15-20

Vandaag, op startzondag, staat in het evangelie de kracht van de gemeenschap centraal. We horen Jezus zeggen: waar twee of drie in mijn naam samen zijn, ben ik in hun midden. En daar zit een grote bemoediging in. De kracht van de gemeenschap doet zich allereerst gelden als er problemen zijn. Dat geldt op allerlei gebied, en ook in de kerk. Maar het speelt overal en iedereen van ons weet dat: in je gezin of relatie, in de familie. Als er problemen zijn of conflicten, dan blijkt pas wat de kracht van de onderlinge band is, of die het houdt, of je het uithoudt met elkaar. En dat dus ook in de kerk, de gemeenschap van de Heer.

De kracht van de gemeenschap blijkt in het gewone alledaagse omgaan met elkaar. Is daar ruimte om het over wezenlijke dingen te hebben, of houden we het liever vriendelijk en oppervlakkig? Is er een klimaat van veiligheid, van echte betrokkenheid op elkaar?

Waar twee of drie bijeen zijn, … daar begint het mee. Als er maar twee mensen zijn, die dat goede nieuws met elkaar delen, en ze halen er een derde bij, dan is er al kerk, dan ontstaat al gemeenschap. Dan is er een patroon gevormd, dat zich eindeloos kan herhalen, delen en vermenigvuldigen. Dat is het mechanisme van de kerk, van de uitdijende gemeenschap, en dat is wereldwijd gaande tot op vandaag.

Wanneer twee mensen samen zijn en er komt een derde bij, dan zien we het evangelie aan het werk. De boodschap van leven, van vrijheid, van Gods genadige liefde, wordt gedeeld en vermenigvuldigd. Aanstekelijk. Het lopend vuurtje van de Geest. Dát is de bemoediging die er van deze uitspraak uitgaat. Ik ben erbij, zegt Jezus.

Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.

Jesaja 56, 1-7

Romeinen 11, 13-24

Mattheüs 15, 21-28

Vandaag overdenken we het verhaal over de ontmoeting tussen Jezus en zomaar een vrouw, waarvan gezegd wordt dat ze een groot geloof heeft. Wat betekent dat precies, een groot geloof? En wanneer kun je dat van iemand zeggen, of van je zelf, dat je een groot geloof hebt?

Gezien het verhaal zou je denken dat een groot geloof te maken heeft met hardnekkig volhouden. Want dat doet deze vrouw. Ze laat zich niet afschepen.
Als Jezus in haar dorp komt, roept zij hem toe: Heb medelijden. Ze heeft een zieke dochter. Wat heet: het kind wordt vreselijk gekweld door een demon. Wat dat ook geweest mag zijn, haar dochter is in de ban van het kwaad, en de moeder heeft kennelijk gehoord dat deze Jezus die nu in hun dorp langskomt geneeskrachtige gaven heeft,

Zij roept. Jezus zwijgt. Er staat zelfs: hij keurde haar geen woord waardig.
Hard. Onnodig hard en ook niet iets wat je van Jezus verwacht. De vrouw geeft niet op. Wat heeft ze te verliezen? Het gaat immers om haar dochtertje.

Pas na hardnekkig volhouden van deze naamloze vrouw, reageert Jezus zoals we gehoord hebben: Uw geloof is groot. Wat u verlangt zal ook gebeuren – en de dochter is datzelfde moment genezen.

Uw geloof is groot. Dat zegt Jezus niet omdat hij niet anders kan, maar ook omdat hij het wil. Hoe dubieus Jezus’ houding eerst ook is, zijn royale compliment aan het einde is van harte gemeend. Hij erkent in haar zijn meerdere. Groot is uw geloof. Je bent een sterke vrouw. Sterk in je vasthoudendheid. In de niet aflatende inzet voor haar zieke dochter. Niet te beroerd om zich te laten vernederen, niet uit slaafse onderworpenheid, maar vanuit een innerlijke kracht. En dat is wat anders.

Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.

Jesaja 40, 12-25

Romeinen 8, 18-25

Mattheüs 13, 24-30 en 36-43

Jezus gebruikt in het evangelie van deze zondag een heel alledaags beeld. Een zaaier die goed zaad zaait in een akker. Alleen gebeurt er iets wat de mensen niet doorhebben. De vijand komt en zaait onkruid tussen het goede zaad. Als na verloop van tijd beide soorten zaad ontkiemen en de plantjes gaan groeien, komt dit aan het licht.

De dienstknechten begrijpen er niets van. Hoe kan dit? De zaaier blijkt het wel te weten. Als de knechten het horen, willen ze meteen tot actie overgaan. Uitrukken dat onkruid! Maar de zaaier wil wat anders. Als zijn knechten nu al aan het werk gaan, is het gevaar groot dat ze met het onkruid tegelijk ook de goede planten zullen uitrukken. Daarom zegt de zaaier dat de knechten moeten wachten tot de tijd van de oogst. Dan zal pas werkelijk scherp te onderscheiden zijn tussen wat uit goed zaad komt en wat onkruid is. Pas dán vindt de grote scheiding plaats. Onkruid verdwijnt in het vuur en tarwe wordt verzameld in de schuur.

Jezus zelf is de zaaier en de akker is de wereld. Dat is de plek waar door Zijn woord ‘goed zaad’ gaat groeien. Zij die door het horen van Gods Woord tot levende leden van de kerk van Christus geworden zijn zullen later, in het Koninkrijk van de Vader, blinken als de zon. Maar zolang ze nog in deze wereld zijn, is er ook bij hen nog veel overeenkomst met onkruid. Ze zijn niet zonder zonden, dat zal pas in de hemel zo zijn. Het onderscheid is niet altijd zo scherp te maken.

Vooruitgrijpen op dat laatste oordeel, als wij dus willen bepalen of iemand wel of geen kind van God is, zou er wel eens voor kunnen zorgen dat we met het verkeerde ook het goede uitrukken, een verkeerde conclusie trekken dus.

Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger

10 september is de Startzondag. Graag nodigt de Raad van de OGH u uit om op 10 september na de viering te blijven voor een gezamenlijke koffie.

Daarna gaan we een informele activiteit doen in de buurt van het Theater van Mediant. Waarna we afsluiten met een lunch.

Het inschrijfformulier hiervoor zal vanaf half augustus na de viering liggen. Graag weten we hoeveel mensen er komen, i.v.m. de lunch.

De profeet Zacharia heeft een toekomstvisioen. Geen strijdwagens meer die soldaten vervoeren, geen paarden voor de oorlog, geen bogen om mensen te doden.

De woorden van Jezus vandaag zijn bemoedigend en eenvoudig. Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt. Het klinkt alsof Jezus ons bidt en smeekt om Hem alle vertrouwen te schenken. Hij weet: er is zoveel moeheid, zoveel lasten, zo weinig rust, stilte en verlichting. Mensen dragen verdriet bij zich, teleurstellingen, pijn, gemis, weinig hoop. Mensen hebben het druk, zijn altijd druk in de weer, dag aan dag. Mensen moeten zoveel, of ze willen of niet, want ze willen zoveel. Te veel soms. Veel gevoelde onrust komt ook voort uit onvrede met het eigen leven, met wat je bent, met wat je doet, met wat je eigenlijk wilt en toch niet doet.

Jezus nodigt ons uit zijn juk op te nemen en niet het juk dat de machtigen van de wereld je opleggen. Jezus’ woord eigen te maken en van Hem te leren wat leven is: je zult rust vinden voor je ziel. Bij Hem mag je zijn wie je bent en hoef je niet te zijn wat een ander of de samenleving vindt dat je moet zijn. Voor wie niet sterk is: een zwaar juk, een ondraaglijke last. Jezus is ontwapenend, wil niets van je, zegt alleen maar van zichzelf: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, Ik ben slechts jouw dienaar, dat alleen. Taal voor de eenvoudigen, niet voor de geleerden en de machtigen der aarde. Taal voor de zoekers, zoekers naar antwoorden op hun levensvragen. Taal voor gelovigen, die Gods stille nabijheid hebben ervaren.

Als Jezus in zijn eigen leven, in de crisis van het leven van de mens die rondom Hem staan, desondanks weet te bidden: Ik dank u, Vader: dan mogen wij  niet bij achterblijven en mogen ook wij bidden: Ik dank u Vader, dat er hier in onze gemeenschap zo veel geloof is. Zoveel vertrouwen in U, onder de mensen, die uw boodschap wel hebben verstaan, die weet hebben van uw liefde en van uw ontferming over mens en wereld.

Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.

We lezen uit Johannes 14, 23-29

We leven in een tijd van een Babylonische spraakverwarring: de regering heeft geen oor voor haar burgers, iedereen leest zijn eigen krant, volgt zijn eigen favoriete zender, blog of twitteraccount en wordt voortdurend bevestigd in zijn eigen gelijk. Complot denken is niet van de lucht en langs de digitale weg worden dagelijks mensen gekruisigd. Het Eerste Testament vertelt hoe de mensen dachten God naar de kroon te kunnen steken met hun toren, maar doordat ze elkaar niet meer verstonden kwam van hun overmoedige onderneming niets terecht. Ook nu bouwen velen driftig aan hun deel van de toren, er heilig van overtuigd dat zij alleen weten hoe het project bedoeld is. Er is in deze tijd daarom dringend behoefte aan een Heilige Geest. Hoe kunnen we leren elkaars taal weer te verstaan? Pinksteren wordt vaak gezien als het spiegelverhaal van de Babylonische spraakverwarring. Plotseling, op wonderbaarlijke wijze, begrepen mensen uit verschillende windstreken en met verschillende achtergronden elkaar weer! Kortom: wat kan Pinksteren 2023 voor ons betekenen?

Misschien dit: het Woord komt tot leven, het Woord wordt voelbaar. Het Woord wordt begrijpelijk, voor iedereen verstaanbaar. Ineens raakte met Pinksteren allen zo geïnspireerd dat dit omschreven wordt als vlammend van vuur. Vervuld van de Heilige Geest gaan de mensen naar buiten en spreken ze op luide toon in vreemde talen. Mensen, afkomstig uit alle windstreken, verstaan hun woorden, horen van Gods grote daden in hun eigen taal en voelen zich aangesproken.

Pinksteren is het feest dat oproept tot herstel van de communicatie. De communicatie die al sinds de Babylonische spraakverwarring verstoord is. God laat ook met Pinksteren weten dat hij zijn verbond met de mensen trouw blijft. Hij blijft ons vragen: Waar ben je? Hoe gebruik je je tijd? Leef je alleen voor jezelf of ook voor anderen? Heb je gezocht naar zegen of ben je een zegen voor anderen geweest? Hoe beantwoord jij deze vraag? Misschien door de ontmoeting aan de gaan, de communicatie te openen met andersdenkenden, met wie je eigenlijk níets lijkt te hebben.

Wij staat vaak niet open voor de Geest van God. We zijn vaak gevangen in eenzaamheid, voelen ons alleen en niet gerespecteerd, begrepen of geliefd; zijn te hard voor anderen maar ook voor onszelf. Ik wens ons allen een zalig Pinksteren: Dat we in elkaar die Ene Geest mogen herkennen. Heilig: aanzettend tot inspiratie en eenheid.

Voorganger in deze viering is pastor Frank Beuger.